Terapia psychomotoryczna jako źródło radości i sposób kształtowania poczucia własnej wartości dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi

Psychomotoryka jest koncepcją wspierania holistycznego rozwoju dziecka poprzez aktywność ruchową. Jej główne cele wyznaczane podczas zajęć zintegrowane są z czynnościami oddziałującymi na wszystkie sfery rozwoju człowieka: motoryczną, poznawczą i emocjonalno-społeczną. Dzieci odznaczają się silną potrzebą ruchu, który jest naturalnym źródłem ich radości. Te radosne doświadczenia w czasie zajęć psychomotorycznych wzmacniają ich pozytywne emocje, budują zaufanie do siebie i otoczenia, a także sprzyjają rozwojowi nowych umiejętności. Zatem podejmowane zachowania ruchowe oddziałują nie tylko na motoryczne predyspozycje dziecka, ale także na postrzeganie siebie, obraz własnych zdolności, nastawienie wobec własnego ciała, a w efekcie samoocenę i poczucie własnej wartości. W tym rozumieniu niezwykle istotne jest odniesienie do dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi, które ze względu na różnorodne trudności, z którymi się zmagają, potrzebują kompleksowego wsparcia we wszystkich obszarach. Dzięki terapii psychomotorycznej mogą rozwijać nie tylko swoje umiejętności ruchowe, ale także doświadczać radości i wzmacniać poczucie własnej wartości. Niniejszy artykuł stanowi przegląd wybranych metod terapii psychomotorycznej, które poprzez aktywność ruchową pozwalają na doświadczanie radości i sukcesu, a przez to wzmacniają poczucie własnej wartości dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi.