Komunikacja intrapersonalna i interpersonalna w kontekście doświadczania bliskości w rodzinie

Rzeczywistość trzeciej dekady XXI wieku charakteryzuje się intensywnością życia, w której dominuje zmienność, niepewność, złożoność i niejednoznaczność. Bliskość, obecność i komunikacja międzyludzka, które są potrzebne dla dobrostanu funkcjonowania osoby, wymagają często czasu, który bywa towarem deficytowym. Celem artykułu jest naukowa refleksja nad wybranymi aspektami komunikacji interpersonalnej i intrapersonalnej w kontekście doświadczania bliskości w rodzinie. W artykule zastosowano krytyczną analizę literatury. W procesie wywodu wskazano charakterystyczne elementy komunikacji interpersonalnej oraz intrapersonalnej, a także wybrane konteksty rozumienia bliskości w rodzinie. Charakterystyczne dla przeprowadzonych analiz jest zwrócenie uwagi na komunikację intrapersonalną, która rzadko bywa uwzględniana i analizowana. Zamierzeniem było zwrócenie uwagi na komunikację intrapersonalną w kontekście relacji, interakcji między osobami w rodzinie. Dostrzeganie i zamierzone podejmowanie przez osobę komunikacji intrapersonalnej powoduje, że życie człowieka jest pełniejsze i coraz bardziej świadome, pozostawiające osobę w ciągłym rozwoju. Komunikacja intrapersonalna, bliskość i komunikacja interpersonalna pozostają we wzajemnej zależności, tworząc swoiste sprzężenie zwrotne w cyrkularnym związku przyczynowo-skutkowym. Zwrócenie uwagi na osobową komunikację intrapersonalną i jej oddziaływanie na międzyludzkie relacje pozostaje niewyczerpanym obszarem badawczym.