Aksjologiczny i empiryczny wymiar bliskości w rozważaniach Józefa Tischnera

Dokonana analiza aksjologicznego wymiaru relacji międzyludzkich, opisanych przez Józefa Tischnera, wskazuje na empiryczne możliwości aplikacyjne, zwłaszcza w obszarze systemu pomocy społecznej oraz pracy socjalnej. Filozofia Józefa Tischnera jest przede wszystkim próbą refleksji na temat faktu istnienia różnorodnych relacji międzyludzkich, momentu spotkania, bliskości, wzajemnego wsparcia, komunikacji pomiędzy dwojgiem ludzi. Zrozumienie sensu spotkania, dialogu i wartości każdego człowieka to kluczowy element jego rozważań. Celem pracy było udowodnienie tezy, że Józef Tischner był myślicielem, który skupiał się na problemach ludzi „tej ziemi”. Dla niego bycie z ludźmi było fundamentalnym źródłem filozofowania. Był głęboko przekonany, że myślenie filozoficzne jest twórcze, jeżeli wyrasta z żywego doświadczenia, którego nabiera się podczas bycia z innymi ludźmi. Józef Tischner udowadniał tezę, że aby naprawdę być z innymi, trzeba umieć brać za nich odpowiedzialność, a nie tylko przebywać obok nich. Rozważania filozoficzne Józefa Tischnera mają wyraźny wymiar empiryczny, mający zastosowanie w praktyce pedagogicznej, w pracy socjalnej, w oddziaływaniach terapeutycznych oraz w codziennych relacjach międzyludzkich.