Trudności w budowaniu wspólnoty w Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Miechowicach i próby ich przezwyciężania

Początki ewangelickiej parafii w Miechowicach sięgają schyłku XIX w. Została ona powołana do życia przez Ostoję Pokoju – instytucję charytatywną, której założycielką i główną fundatorką była Ewa von Tiele-Winckler – córka jednego z najbogatszych arystokratów ówczesnych Prus. Bliskość, rodzinna atmosfera – od samego początku wyróżniały miechowicką wspólnotę. Podejmowane działania służyć miały budowaniu więzi, w których Tiele-Wincklerówna dostrzegała ogromną wartość i znaczenie w procesie resocjalizacji i wychowania. W referacie zostały więc zasygnalizowane idee założycielskie Ostoi Pokoju, historyczne początki parafii, dalsze jej dzieje, aż do czasów współczesnych, kiedy ostatnie zabudowania rozsypywały się na oczach wiernych. Został opisany proces ratowania dziedzictwa architektonicznego i wspólnotowego oraz jego efekt – wykorzystanie odnowionych budynków w odbudowie wspólnoty i metawspólnoty, dla których bliskość, relacyjność i więzi znów stanowią głęboką wartość oraz wyznaczają kierunek w działaniach endo i egzogennych społeczności skupionej wokół zabytkowego kompleksu parafii.