Zwycięska walka prawdziwości nad fałszem w Apokalipsie

Artykuł bada znaczenie prawdy i kłamstwa w Apokalipsie św. Jana, zwracając uwagę na brak bezpośredniego użycia terminu ἀλήθεια w tej księdze, mimo że dla Jana było to kluczowe pojęcie. Autor analizuje użycie terminów związanych z prawdą, takich jak ἀληθινός, oraz terminów oznaczających fałsz, takich jak ψευδής, ψεῦδος i ψεύδομαι. Wykazuje, że słowo ἀληθινός pojawia się dziesięć razy, głównie w kontekście opisu Boga i Jezusa jako „Prawdziwych” i „Wiernych”, podkreślając ich autentyczność i niezawodność. W pierwszej części artykułu autor przygląda się miejscom w Apokalipsie, w których mowa jest o prawdziwości i autentyczności. Analizuje fragmenty dotyczące Listów do Siedmiu Kościołów, w których Jezus przedstawił się jako „Święty i Prawdziwy”, wzywając wiernych do wytrwania w wierności. Omówione są również wizje niebiańskie, gdzie Bóg jest uwielbiany za swoje „prawdziwe i sprawiedliwe” wyroki, a Jego wierni są za tę wierność nagradzani. W drugiej części artykułu autor skupia się na obrazach fałszu i kłamstwa, analizując terminy ψευδής, ψεῦδος i ψεύδομαι. Pokazuje, że kłamstwo jest przypisywane fałszywym apostołom i przeciwnikom Boga, którzy zostaną ostatecznie ukarani. Podkreśla, że osoby posługujące się kłamstwem nie mają udziału w zbawieniu i są wykluczone z Nowej Jerozolimy. Wnioski z badań podkreślają, że Apokalipsa wzywa do trwania w prawdzie i wierze w Jezusa, jedynego „Prawdomównego”, oraz do odrzucenia fałszu i kłamstwa. Autor sugeruje, że w świecie pełnym oszustwa jedynym pewnym punktem odniesienia jest Bóg i to, że wierni są wezwani do naśladowania Jego prawdomówności, aby osiągnąć zbawienie oraz udział w wiecznym życiu w Nowej Jerozolimie.