Chrystus i religie. Zarys chrześcijańskiej teologii religii

Współczesny świat jest światem pluralistycznym, w którym spotykają się rożne kultury, światopoglądy i religie. Taka sytuacja staje się niejednokrotnie przyczyną wielu napięć i konfliktów. Teologia, która pozostaje na służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła, nie może pozostać obojętna na te problemy. W artykule odrzuca się zarówno teologicznoreligijny ekskluzywizm, deprecjonujący wartość religii niechrześcijańskich, jak i teologicznoreligijny pluralizm, uznający pryncypialną równość wszystkich religii. Broniąc wyjątkowego charakteru chrześcijaństwa, autor opowiada się za otwartym inkluzywizmem. Zgodnie z tym stanowiskiem religie niechrześcijańskie zawierają elementy dobra, prawdy i świętości, których pełnię odnajdujemy w chrześcijaństwie. Uznanie w religiach obecności łaski i nadprzyrodzonej wiary jest o tyle zasadne, iż wywodzą się one z objawienia Bożego. Przyznanie religiom niechrześcijańskim nadprzyrodzonej (objawieniowej) genezy pozwala widzieć w nich chciane, przewidziane i zamierzone przez Boga drogi zbawienia. Moc zbawcza, jaką dysponują, nie jest jednak ich własną mocą, ale mocą samego Chrystusa, który w sposób ukryty i tajemniczy jest w nich obecny. W ten sposób inkluzywizm jawi się jako teologicznie uzasadniona opcja, pozwalająca uniknąć zarówno relatywizmu, który rozmywa tożsamość chrześcijaństwa, jak i fundamentalizmu, który deprecjonuje wartość innych religii.