Centralność religijności i personalny charakter relacji z Bogiem a integracja osobowa we wczesnej dorosłości

Artykuł dotyczy powiązań między jakością religijności młodych dorosłych a ich zintegrowaniem osobowym. U podstaw teoretycznych referowanych badań leżały: koncepcja centralności religijności Hubera (2003), koncepcja religijności personalnej Jaworskiego (1988) oraz poeriksonowska koncepcja integracji osobowej Zagórskiej i współpracowników (2014). Celem badań było zweryfikowanie hipotez mówiących o zależnościach istniejących między jakością religijności (jej centralnością oraz personalnym charakterem relacji do Boga) a zintegrowaniem osobowym u młodych dorosłych. Zastosowano: Skalę Centralności Religijności (C-15) Hubera w polskiej adaptacji Zarzyckiej (2007), Skalę Religijności Personalnej (SRP-1) Jaworskiego (1988) oraz Kwestionariusz Integracji Osobowej (KINTO) Zagórskiej, Miguta i Jelińskiej (2014). Zbadano drogą internetową 775 osób (235 mężczyzn i 540 kobiet), w tym 470 osób wierzących w wieku 18–35 lat (M = 25,24; SD = 4,79) oraz 305 osób niewierzących w tym samym wieku, obu płci, mieszkańców miast i wsi. Okazało się, że młodzi dorośli, u których religijność zajmuje bardziej centralne miejsce w osobowości są silniej zintegrowani osobowo w zakresie ufności, tożsamości, intymności i generatywności. Również personalny charakter relacji z Bogiem wiąże się dodatnio z tymi zasobami psychospołecznymi (prócz tożsamości). Młodzi wierzący, w porównaniu z niewierzącymi, charakteryzują się silniejszą ufnością/nadzieją – jako siłą witalną pozwalającą czuć się bezpiecznie w świecie i podejmować kolejne wyzwania rozwojowe – a jednocześnie mają słabsze poczucie posiadania zasobów związanych z pokładaniem ufności w sobie: autonomii, inicjatywy i pracowitości. Nie stwierdzono różnic zależnych od płci w zakresie jakości religijności i integracji osobowej. Można wnioskować, iż jakość religijności młodych dorosłych oddziałuje na wzrost i integrację ich zasobów psychospołecznych związanych z relacyjnością i bliskością względem Boga i ludzi, jak też z troską o sprawy Boże i drugiego człowieka. Zarazem nie da się wykluczyć, że poziom integracji tych zasobów wpływa zwrotnie na jakość religijności ludzi młodych.