Szkoła miejscem przeżywania przez młodzież radości i smutku

Szkoła jest instytucją i środowiskiem, gdzie młody człowiek przeżywa znaczną ilość czasu. Dodając wykonywane zadania związane z kształceniem, ten czas sięga prawie połowy doby, a w niektórych przypadkach nawet więcej. Powstaje zasadnicze pytanie: na ile w ocenie badanych absolwentów szkoła była miejscem przeżywania radości i smutku? To ogólne pytanie implikuje pytania szczegółowe: jak przedstawia się hierarchia źródeł radości i smutku?; kto był źródłem radości?; kto był źródłem smutku?; jakie sytuacje stanowiły czynnik powstawania radości i smutku?; w czym wyrażało się przeżywanie radości i smutku badanych? Poszukując odpowiedzi na powyższe pytania, przeprowadzono badania empiryczne wśród studentów pedagogiki studiujących w Katolickim Uniwersytecie Jana Pawła II w Lublinie, Papieskim Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie, Akademii Pedagogicznej w Piotrkowie Trybunalskim, Akademii Pedagogiki Specjalnej Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Badaniami objęto 215 studentów. Miały one charakter badań jakościowych. Studentów poproszono o swobodną wypowiedź pisemną: „Szkoła, którą ukończyłam/em była miejscem radości i smutku”. Analiza swobodnych wypowiedzi była źródłem otrzymanych wyników. Przedstawiony materiał zawiera ogólne wyniki dotyczące hierarchii źródeł przeżywania przez badanych radości i smutku oraz szczegółowe wyniki dotyczące dwóch źródeł radości i smutku: osoby nauczyciela – jego zachowań i postaw i grupy rówieśniczej/klasowej – relacji interpersonalnych.