Ludzki Kościół Trójcy Świętej jako sakramentalne misterium

Poważna sytuacja zagubienia współczesnego człowieka staje się wyzwaniem dla nauki o Kościele. Chodzi o pewne zmiany w uprawianej eklezjologii. Mianowicie powinna to być eklezjologia trynitarna, która uwzględnia wszystkie trzy osoby Boskie i ich działanie w procesie powstawania i spełniania się Kościoła, tak w jego genezie, jak naturze i misji. Dzięki temu możliwe staje się wydobycie i uwzględnienie jego charakteru misteryjnego i sakramentalnego. W konsekwencji dialog ekumeniczny zyskuje swoje poważne podstawy doktrynalne i jednocześnie pojednani chrześcijanie mogą sprawować swoją posługę dla innych w sposób bardziej wiarygodny. Komunijno-komunikacyjny charakter Trójcy Świętej wręcz nakłania do zaangażowania się na rzecz widzialnej jedności Kościoła. Warto też zwrócić uwagę, że miłosne relacje Trójcy Świętej są wzorem i przedłużeniem oblubieńczej miłości małżeństwa i rodziny, a Kościół żyje z rodziny i dla rodziny. Eklezjologia łączy się tu nie tylko z trynitologią, ale i antropologią. Dzięki temu wewnętrzna misja wspólnoty wierzących wobec jej samej, ale też i jej zewnętrzna misja wobec świata nabiera autentyzmu i skuteczności. Nauka o Kościele musi dziś bardziej definitywnie przybierać ludzkie oblicze, aby w swoim zewnętrznym przejawie wspólnota chrześcijan zdecydowanie odchodziła od nadmiernych przejawów instytucji czy bezdusznego klerykalizmu.