W poszukiwaniu sensu. Integralny charakter logoterapii w pracy z drugim człowiekiem – wybrane aspekty teoretyczne i praktyczne

Trzeci wiedeński nurt psychoterapii, logoterapia, opiera się na integralnej wizji człowieka, która uwzględnia nie tylko rozwój somatyczny, emocjonalny i społeczny, lecz także duchowy, umożliwiając w ten sposób odnalezienie sensu nawet w obliczu życiowych kryzysów. Nieredukcjonistyczny charakter logoterapii pomaga lepiej zrozumieć i skuteczniej wspierać osoby w trudnych sytuacjach życiowych, co jest szczególnie ważne w takich dziedzinach jak pedagogika, praca socjalna, resocjalizacja lub psychoterapia. Rozdział ma na celu ukazanie, w jaki sposób teoretyczne podstawy logoterapii przekładają się na praktyczne działania w kontekście pomocowym, z uwzględnieniem integralnej natury człowieka. Wola sensu, która według twórcy logoterapii, Viktora Emila Frankla, jest najsilniejszym czynnikiem motywującym, stanowi kluczowy element w procesie logoterapeutycznym. Dążenie do realizacji sensu dokonuje się niekiedy na drodze antagonizmu noopsychicznego lub poprzez napięcie noodynamiczne, ponieważ psychiczna homeostaza nie jest stanem sprzyjającym rozwojowi człowieka. W sytuacji pojawienia się cierpienia lub kryzysu odnalezienie sensu może stać się fundamentem, który pomaga zrewidować dotychczasowe postawy i wyznaczyć na nowo kierunek życiowy. W kontekście współczesnych wyzwań społecznych, które mogą przybierać formę różnego rodzaju kryzysów, w tym także egzystencjalnych, podejście logoterapeutyczne staje się szczególnie istotne.