Między współpracą a równoległym działaniem – skuteczność współdziałania służb społecznych w systemie wsparcia dziecka i rodziny

Rozdział analizuje skuteczność współpracy służb społecznych w systemie wsparcia dziecka i rodziny w Polsce, wskazując na potrzebę integracji działań w obliczu złożonych problemów, takich jak ubóstwo, przemoc domowa, kryzysy wychowawcze czy choroby psychiczne. Celem opracowania jest zbadanie, w jakim stopniu współpraca instytucji – ośrodków pomocy społecznej, szkół, poradni, służby zdrowia, sądów rodzinnych i organizacji pozarządowych – umożliwia budowanie holistycznego wsparcia, a kiedy ogranicza się do nieskoordynowanych działań równoległych. W rozdziale przedstawiono modele teoretyczne współpracy (informacyjny, koordynacyjny, partnerski, zintegrowany, case management, sieciowy) oraz omówiono warunki jej skuteczności, takie jak zaufanie, jasny podział kompetencji, komunikacja, formalizacja procedur i rola koordynatora. Wskazano również bariery wynikające z braku koordynacji, prowadzące do chaosu, dublowania procedur i przeciążenia rodzin. Celem pracy jest także identyfikacja dobrych praktyk oraz przeszkód w efektywnym współdziałaniu, a także wskazanie rozwiązań systemowych, w tym roli centrów usług społecznych jako instytucji zwiększających spójność i skuteczność wsparcia.