Praca człowieka w ujęciu Jana Pawła II

Tekst analizuje pojęcie i wartość pracy ludzkiej w myśli św. Jana Pawła II, osadzając je w szerokim kontekście historycznym, filozoficznym i teologicznym. Praca jawi się tu jako cecha immanentna i konstytutywna osoby ludzkiej, wyraz kreatywności (homo creator) i sprawczości (homo faber). Autor sięga do tradycji biblijnej, patrystycznej i filozoficznej, podkreślając znaczenie pracy w perspektywach judeochrześcijańskiej, klasycznej i współczesnej. Szczególna uwaga poświęcona została osobistym doświadczeniom i nauczaniu Jana Pawła II, dla którego praca stanowi nie tylko konieczność ekonomiczną, lecz nade wszystko powołanie, dzięki któremu człowiek realizuje podobieństwo do Boga, swoją wolność i rozwój moralny. Uwypuklone zostają humanistyczny i społeczny wymiar pracy: zasada podmiotowości pracy wobec kapitału i rzeczy, znaczenie solidarności oraz cele pracy dla rozwoju osoby i dobra wspólnego. Autor omawia także wyzwania płynące z mechanizacji, rozwoju technologii i współczesnych zagrożeń alienacją i uprzedmiotowieniem pracy, wskazując na aktualność nauczania Jana Pawła II — pracy jako daru, powołania i drogi do pełni człowieczeństwa.