Teologia kapłaństwa w ujęciu integralnym. Interpretacje

Niniejsze studium z zakresu teologii dogmatycznej stanowi kontynuację dwóch wcześniejszych opracowań, poświęconych „Podstawom biblijnym” oraz „Rozwojowi nauki Kościoła” w kontekście kapłaństwa. Obecne „Interpretacje” koncentrują się przede wszystkim na nauczaniu Soboru Watykańskiego II, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień kontrowersyjnych lub wciąż niedostatecznie wyjaśnionych, takich jak różnica między kapłaństwem wspólnym a służebnym czy rola diakonatu w strukturze sakramentu święceń. Kryterium oceny poszczególnych interpretacji stanowi zgodność z dotychczasowym nauczaniem Kościoła oraz ich wewnętrzna spójność. Analiza porusza kluczowe kwestie, takie jak natura kapłaństwa wspólnego, zakorzenionego w naturalnej zdolności człowieka do kontemplacji stworzenia oraz łasce wynikającej z sakramentów chrztu i bierzmowania; rola kapłaństwa w dziele zbawienia, obejmująca sposób, w jaki realizacja funkcji kapłańskich prowadzi do zbawienia, oraz to, co stanowi wyjątkowość kapłaństwa Chrystusa; ontologiczny i egzystencjalny wymiar kapłaństwa służebnego, oparty na nowym sposobie istnienia osoby wyświęconej, wynikającym z jej całkowitej przynależności do Chrystusa; a także natura posługi kapłańskiej (prezbiteratu i episkopatu), z uwzględnieniem diakonatu i jego relacji do kapłaństwa, istoty posługi, pośrednictwa kapłańskiego oraz kluczowych przymiotów tego powołania. Przedstawione „Interpretacje” prowadzą do dwóch zasadniczych wniosków. Po pierwsze, istnieje pilna potrzeba dalszego rozwoju i promocji teologii kapłaństwa. Po drugie, konieczne jest osobiste zaangażowanie w kapłaństwo wspólne wszystkich wierzących oraz w kapłaństwo służebne przez osoby wyświęcone – poprzez całkowite ofiarowanie siebie Bogu Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym.